رده بندی، در یک تعریف عام، عمل سازماندهی جهان دانش در یک نظم نظام مند است.از آن به عنوان بنیادی ترین ذهن بشر یاد برده می شود. امروزه رده بندی شامل فرآیند جداسازی و تمایز چیزها و اشیائی است که خاصیت و ویژگی معینی دارند از آن چیزهایی که فاقد آن هستند و شامل دسته بندی چیزها یا اشیائی است که دارای یک خصوصیت یا ویژگی مشترک در یک رده هستند می باشد.

کار رده بندی که در کتابخانه ها و مراکز اطلاعاتی به کار برده می شود بدین شکل تعریف شده است:

مرتب کردن منظم براساس موضوعات کتاب ها و دیگر مواد در قفسه ها یا در فهرست ها و نمایه (مدخل) شیوه هایی است برای کسانی که مطالعه می کنند و یا کسانی که در جستجوی اطلاعات معینی هستند، مفیدترین می باشد.

به عبارت دیگر رده بندی کتابخانه یک نقش دوگانه را ایفا می کند: 1) به عنوان شیوه قفسه بندی، که اصلی ترین هدف رده بندی است و 2) به عنوان وسیله ای برای سازماندهی مدخل های کتابشناختی در فهرست های چاپ شده، کتابشناسی ها، و نمایه ها دریک ترتیب نظام مند.

به عنوان ابزار قفسه بندی، رده بندی کتابخانه ای دو هدف دارد: 1) کمک به استفاده کنندگان در شناسایی و تعیین محل یک اثر به وسیله یک شماره بازیابی و 2) دسته بندی کردن تمام آثاری که همه از یک نوع هستند. برای رسیدن به هدف اول، هر روش شماره گذاری یا علامت گذاری، تا زمانی که تطابقی بین شماره و علامت روی سند و آن که روی مدخل فهرستنویسی است وجود دارد، کافی خواهد بود.از طرف دیگر، هدف دوم بیانگر، نقش مرتب سازی است و مستلزم گروه بندی کردن منابع مشابه با یکدیگر براساس یک ویژگی مشخص است. که ویژگی های تقسیم بندی، بنابر هدف مجموعه ممکن است متفاوت باشد. برای مثال، مواد کتابخانه را می توان از نظر نویسنده، شکل ظاهری، اندازه، تاریخ انتشار یا موضوع طبقه بندی کرد. در نظام های رده بندی موضوع ویژگی ترجیح داده شده است برای گروه بندی.